HERDENKEN – De Gedichten

Op 3 april is het 80 jaar geleden dat Borne werd bevrijd van de bezetters. Jaarlijks worden er op diverse plaatsen in Borne, Hertme en Zenderen herdenkingsbijeenkomsten georganiseerd. Tijdens de herdenkingen waarbij de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog worden herdacht worden onderstaande gedichten voorgedragen.

Daarnaast werden er tijdens het “Groot Borns Vrijheidskoor” op 3 april gedichten voorgedragen door verschillende kinderen.

Roos Steltenpool

Anders…

Carnaval door onze Europastraat, of door de Amsterdamse grachten

Strijdt steeds voor andermans vrijheid, of je raakt die van jezelf kwijt.

Want ook als is niet alles even zichtbaar,

iedereen behoort tot menig minderheid.

Onze vrijheid en democratie staan ook nu,

zeker onder druk, is nooit in rust.

Wees onverdraagzaam tegen onverdraagzaamheid,

en onderdruk de machtswellust.

Faye di Parma & Isa Franke Volmerink (ze hebben samen de 2 onderstaande gedichten gemaakt en voorgedragen)

Sta even stil

Vrijheid, daarom zijn we
Vanavond hier.

Samen omdat ik net als jij de
Vrijheid vier.

Wees je bewust van dit feit.
Vrijheid is niet meer zo vanzelfsprekend
In onze tijd.

Leef, lach, verwonder en geniet.
In tijden van oorlog kan dat niet.

Het gedonder van een
Bombardement zijn we immers
Niet gewend.

Geniet van de stilte en de rust.
Doe dat ieder dag bewust.
Vrijheid is geen keuze, oorlog ontwricht
Daarom schrijven we dit gedicht.

Oorlogskind

Een laatste kus, vaarwel moeten zeggen.
Dat valt aan een kind
Niet uit te leggen.

Alles achter je moeten laten, je huis, herinneringen
en dieren.
Juist daarom moeten we onze
Vrijheid vieren.

Oorlog heeft zoveel impact en raakt ons ook.
Wanneer houdt het op en krijgen de mensen
Weer hoop?

Ik sta elke dag op zonder zorgen.
Voor kinderen in oorlog is er
Misschien geen morgen.

Het is voor ons geschiedenis,
Maar laten we niet vergeten wat vrijheid is.
Dat vieren we vandaag op 3 april
Omdat niemand oorlog wil.

Steek een kaars aan voor de helden die hun leven hebben gegeven
Zodat wij kinderen in vrede kunnen leven.

80 jaar vrijheid (door Emi Koebrugge)

Hand in hand, zij aan zij
Vrijheid maakt ons blij!

Geen strijd, geen angst, alleen geluk
Samen sterk, nooit meer oorlog terug.

Declamatie gedicht 4 mei 2025 (door Eva Atug)
Waar eens de bommen vielen
staan wij nu op het plein.
Toen was er oorlog in het land,
mijn opa was nog klein.

De mensen hadden honger.
De stad stond toen in brand.
De oude stad is er nu niet meer.
Ik pak gauw vaders hand.

Waar vroeger opa’s huis stond,
staan hoge flatgebouwen.
We staan hier bij een heel groot beeld
van mannen en van vrouwen.

Zij zijn de oorlog ingegaan
en nooit meer teruggekomen.
Je denkt alleen: ‘Ik hoop dat mij
dat nooit zal overkomen’.

Er komen steeds meer mensen bij.
Het is nu kwart voor acht.
Ze spelen droevige muziek.
De mensen praten zacht.

De kerkklok luidt
en mensen in een lange rij
met bloemen en met kransen
lopen ons stil voorbij.

Het is acht uur.
De straatlantaarns gaan aan.
Er wordt op een trompet gespeeld
We blijven doodstil staan.

Het is nu twee minuten stil.
De vogels zijn te horen
en ’t klapperen van de vlag halfstok
vanaf de hoge toren.

Ik denk aan oorlogen ver weg
Aan pesten en zo meer.
Een man moet heel erg huilen.
Opeens roept hij: ‘Nooit weer!’

               (Anneke van Wijngaarden, eerder verschenen in Trefwoord)